Nadmierna wielkość warg sromowych może powodować problemy związane z higieną osobistą, aktywnym uprawianiem sportu, odczuwaniem doznań seksualnych. Labioplastyka umożliwia modelowanie małych lub wielkich warg sromowych. Przy atrofii warg sromowych dużych, czNa czym polega labioplastyka.

Zewnętrzne narządy płciowe kobiet tworzą ujście pochwy, ujście cewki moczowej i wyrostek z wieloma wrażliwymi zakończeniami nerwowym i -łechtaczka (ciitoris). Z obu stron są otoczone delikatnymi fałdami skóry - mniejszymi wargami sromowymi, które łączą się właśnie w okolicy łechtaczki. Zewnętrzne narządy płciowe kobiet są po obu stronach schowane pod grubszymi fałdami skórnymi z dodatkową tkanką tłuszczową - większe wargi sromowe.

Podstawową funkcją większych warg sromowych jest funkcja ochronna - przykrycie i zamknięcie zewnętrznych narządów płciowych. Zdarza, się, że mniejsze wargi sromowe są przerośniete, większe i dłuższe od warg sromowych zewnętrznych. W większości przypadków przerost ten nie jest duży i nie powoduje uczucia dyskomfortu pod względem funkcjonalności ani wyglądu. Jeżeli jednak wargi sromowe są przerosniete bardzo wyraźnie, może to przeszkadzać zarówno ze względów estetycznych, jak i utrudniać normalne funkcjonowanie. Często kobiety posiadające taki problem doświadczają znacznego dyskomfortu nawet przy noszeniu zwykłej bielizny (o stringach w ogóle mogą zapomnieć), trudno im pokazać się w stroju kąpielowym, często tez przerost warg sromowych przeszkadza podczas uprawiania sportów - na przykład w czasie jazdy na rowerze. Przerosniete wargi sromowe mogą utrudniać higienę intymnych części ciała, ale tez często stanowią przeszkodę psychiczną zaburzającą życie seksualne kobiety. Poprawa dokonana przez chirurga przynosi bardzo dobre efekty plastycznego i pomoże rozwiązać te problemy.

Zdarzają się klientki, które życzą sobie wymodelowania lub zwiększenia większych warg sromowych, ale takie zabiegi przeprowadzane są dość rzadko.

Warunkiem koniecznym do przeprowadzenia operacji jest pełnoletność pacjentki. Kolejnym niezbędnym krokiem jest szczegółowe badanie konsultacyjne przeprowadzone przez chirurga plastycznego, podczas którego pacjentka otrzyma dokładne informacje na temat przebiegu operacji i informacji, jakich wyników można po niej oczekiwać. Zazwyczaj pacjentka uzgadnia z chirurgiem plastycznym, jaki ma być kształtu lub wielkość operowanej części ciała po zabiegu. Termin operacji powinien być zaplanowany tak. aby pacjentka była operowana krotko po zakończeniu menstruacji. Chirurg plastyczny powinien dać pacjentce wyczerpujące informacje na temat przestrzegania odpowiedniej higieny intymnej w okresie pooperacyjnym.

Operację przeprowadza się prawie zawsze w narkozie ogólnej, na stole operacyjnym w pozycji ginekologicznej. Chirurg przed operacją dokładnie wymierzy linie planowanych cięć chirurgicznych, w taki sposób aby powstałe blizny były niewidoczne i w żaden sposób nie przeszkadzały pacjentce. Należy zachować dużą ostrożność w okolicach łechtaczki, aby w nie uszkodzić delikatnych zakończeń nerwowych, które nadająjej wyjątkowa wrażliwość na bodźce.

Podczas operacji, oprócz bardzo delikatnego i starannego wykonania, konieczne jest odpowiednie tamowanie krwawienia. Po przeprowadzeniu operacji niezbędne jest pewne zszycie ran pooperacyjnych, ale w bardzo delikatny sposób. W tym celu używa się bądź szwów rozpuszczalnych, bądź nierozpuszczalnych, {które po zagojeniu należy usunąć). To jaki rodzaj materiału będzie użyty do zszycia zależy zawsze od chirurga plastycznego i jego doświadczenia. Czas operacji zależy od wielkości zabiegu, zazwyczaj około jednej godziny i w żaden sposób nie wiąże się dla pacjentki z komplikacjami. Również ból po zabiegu nie jest duży, pacjentki najczęściej mówią tylko o nieprzyjemnym, ale łagodnym pieczeniu odczuwanym w tych miejscach.

Pacjentki po labioplastyce zazwyczaj wypisywane są do domu drugiego dnia po operacji, W ciągu następującego po operacji tygodnia należy zachować umiarkowany styl życia (unikanie długiego siedzenia, długiej jazdy samochodem) oraz przestrzegać zasady wykonania kilka razy dziennie dokładnej higieny intymnej. W tym celu zaleca się prysznic i korzystanie z delikatnego mydła o właściwościach dezynfekcyjnych po każdym skorzystaniu z toalety. Dobrze jest również chronić operowane miejsce wkładką higieniczną.

U niektórych pacjentek jest na odwrót, proces gojenia przebiega szybciej, kiedy operowane miejsce jest odkryte i pozostawione „swobodnie". Dość często operowane miejsca znacznie opuchną, ale po kilku dniach opuchnięcia te same ustąpią. Dobrze jest być w starym kontakcie ze swoim chirurgiem. W każdym razie należy liczyć się z tym, ze zagojenie się operowanych miejsc nastąpi nie wcześniej niż za dziesięć, częściej aż za 14 lub więcej dni.

Mniejsze opuchlizny mogą pozostać trochę dłużej a ostateczny kształt operowane miejsce uzyska 6 tygodni po operacji. Dopiero po upływie tego czasu może pacjentka ponownie rozpocząć współżycie seksualne.

Operacje kosmetyczne genitaliów (zew. narządów płciowych) - labioplastyka - przynoszą pacjentkom bardzo zadowalające wyniki. Wiele zależ)' oczywiście od doświadczenia chirurga plastycznego. Ważne jest, aby umiał przewidzieć możliwe komplikacje, do które jednak nie dochodzi często. Bardzo dużo zależy też od współpracy i dyscypliny pacjentki, żeby potrafiła spełniać wszystkie polecenia w pooperacyjnym okresie. Ten rodzaj operacji nie cieszy się popularnością wśród niektórych lekarzy - seksuologów - którzy obawiają się pojawienia się słabszego odczuwania doznań seksualnych u operowanych kobiet. Doświadczenia zdobyte w ciągu ostatnich lat, od kiedy przeprowadza się u nas zabiegi labioplastyki, mówią raczej o zjawisku odwrotnym. Kobiety, które poddały się temu zabiegowi, w większości mówią o zwiększeniu wrażliwości odczuwania bodźców podczas współżycia seksualnego w operowanych miejscach. Dużą rolę z pewnością odgrywa to, że operacja usuwa psychiczną barierę związaną z wyglądem narządów płciowych i powoduje, że kobieta nabiera pewności siebie, dzięki czemu czerpie większą satysfakcję z życia seksualnego.